از آنجایی که قبلاً آب شیرین و دریا به عنوان زیستگاه جلبک ها شناخته می شد، اکثر میکروبیولوژیست ها فکر نمی کردند که جلبک ها در خاک یا روی سطوح گیاهی رشد کنند.
با این حال، بیش از 30 سال پیش، دانشمندان توزیع جلبک ها در خاک را بررسی کردند (دیوی، 1989، 1991؛ دیوی و کلارک، 1991).
مطالعات اولیه برای شناسایی فلور کریپتوگرامیک در خاک فیلد قطب جنوب بر اساس محتویات کلروفیل و مشاهدات میکروسکوپی آنها انجام شد.
این مطالعات نشان داد که Oscillatoriaceae خانواده غالب در خاک، تا عمق 8 سانتی متری زیر سطح خاک بود (Davey and Clarke, 1991).
محدودیت‌های طبقه‌بندی قیمت جلبک اسپیرولینا در برنامه طبیب بر اساس رویکردهای میکروبیولوژیکی مرسوم، از جمله جداسازی و کشت آزمایشگاهی بر روی محیط‌های مصنوعی، منجر به توسعه تکنیک‌های مولکولی، از جمله تعیین توالی 18S rDNA مبتنی بر PCR در جامعه جلبک‌ها در خاک شد (Bérard et al. ، 2005؛ برادلی و همکاران، 2016؛ خاو و همکاران، 2020).
در مناطقی با شرایط آب و هوایی سخت، مانند استپ های نیمه خشک، بیابان های گرم و مناطق قطبی، جامعه جلبکی یک پوسته بیولوژیکی خاک را همراه با سایر میکروارگانیسم ها تشکیل می دهد تا در برابر تنش های غیرزیستی و زیستی محافظت کند (Zhang et al., 2011; Pushkareva et al. همکاران، 2016؛ کروگ و همکاران، 2020).
جلبک ها همچنین به عنوان میکروب های فعال در مزارع کشاورزی با تعیین توالی 18S rDNA شناسایی شدند (Bérard et al., 2005). به عنوان مثال، چهار دسته از جلبک ها در نمونه های خاک جمع آوری شده از یک مزرعه سبزیجات (عمق: 0-15 سانتی متر) در نیجریه شناسایی شدند:
Chlorophyceae، Cyanophyceae، Bacillariophyceae، و Euglenophyceae (Adesalu and Olugbemi، 2015). در مجموع، این مطالعات نشان می دهد که جلبک ها در محیط های متنوعی از مناطق قطبی گرفته تا مزارع کشاورزی توزیع شده اند. با این حال، تعامل بین گیاهان زمین و جلبک به طور فشرده مورد مطالعه قرار نگرفته است.
برای استفاده از جلبک ها به عنوان عوامل ارتقا دهنده سلامت گیاه، درک جایگاه اکولوژیکی جلبک ها مهم است.
- منابع:
