تکنیک اچینگ نقطه خشک
این روش بر روی ظروف قلم زنی روی مس مستقیم ترین و ساده ترین روش چاپ است. این هنرمند با یک سوزن حکاکی به نام «سوت‌لر» روی سطح بشقاب خراش می‌دهد که یک خط نرم مخملی ایجاد می‌کند که می‌تواند جوهر را نگه دارد.
سپس صفحه مرکب شده و تمیز می شود و برای دستگاه چاپ آماده می شود. این چاپ به استحکام زیادی نیاز دارد بنابراین نمی توان آن را با دست انجام داد.
تکنیک های اینتاگلیومسیح بین دو دزد مصلوب شد (1653) اثر رامبراند ون راین. رامبراند ، CC0، از طریق Wikimedia Commons
بسیاری از هنرمندان از تکنیک زمین سخت استفاده می کنند و تکنیک نقطه خشک را برای پرداخت ظریف تر در طرح های خود گنجانده اند. یک نمونه عالی از این تکنیک مسیح مصلوب بین دو دزد (1653) اثر رامبراند ون راین است.
دیگر هنرمندانی که از این تکنیک استفاده می کنند جیمز مک نیل ویسلر، پیکاسو، آلبرشت دورر، مکس بکمن، دیوید براون میلن و پدرو جوزف د لموس هستند که استفاده از این تکنیک را در مدارس هنری آسانتر کردند.
این سخت‌ترین روش در بین تمام تکنیک‌های اچ است، زیرا می‌تواند با جوهر و آبرنگ مقادیر رنگی ایجاد کند و جلوه شستشو ایجاد کند. در روش سنتی، هنرمند از رزین کاج پودری استفاده می‌کرد که درون جعبه قرار می‌گرفت و برای دمیدن رزین در اطراف جعبه از بادبزنی استفاده می‌کرد.
سپس قبل از اینکه رزین فرصت ته نشین شدن داشته باشد، صفحه داخل جعبه قرار می گیرد که در آن رزین اجازه ته نشین شدن روی صفحه را می دهد.
در مرحله بعد، قسمت پایین صفحه گرم می شود و باعث ذوب شدن رزین می شود که در هنگام اعمال مقدار مشخصی مقاومت در برابر اسید ایجاد می کند. این امر منجر به تولید یک چاپ نیم تنه با وضوح بالا می شود.
در طول قرن هفدهم، تلاش های زیادی برای اجرای این تکنیک انجام شد اما موفقیت آمیز نبود. با این حال، در سال 1768، ژان باپتیست لو پرنس، چاپگر فرانسوی، از رزین پودری استفاده کرد که نتایج مطلوب را به همراه داشت.
این تکنیک حکاکی در قرن هجدهم بسیار محبوب شد، به ویژه در میان تصویرگران، اما هنرمند فرانسیسکو گویا از این فرآیند استفاده کرد و او را استاد این تکنیک می‌دانستند.
